19 sierpnia 2010

My hollow

Jest we mnie pustka.
Pustka, której nie potrafię wypełnić. Patrzę w jej dno, którego przez ciemność nie potrafię dostrzec.
Pustka jest we mnie.

A może podświadomie do niej dążyłem, jak do wyzwania, które uznałem za godne mnie, do pokonania? Odizolowałem się od społeczeństwa, zostawiając przy sobie garstkę osób, zdających się rozumieć mnie. Bo to moja pustka, którą sam miałem wypełnić.
I samemu penetrowałem ów nicość, skrzętnie ukrywając w niej swoje myśli, prawdziwe odczucia i emocje, przerośnięte ego. Chęci do czynu oraz z trudem odnajdywane najmniejsze cele życiowe. A ona niczym czarna dziura je wchłaniała. I pozostała we mnie ów otchłań cienista i smutne uczucia, i żale, i frustracje życiowe. I samotność.

Jest we mnie pustka. A obok niej nienawiść do samego siebie za jej wygenerowanie. I ostatek bezsensownej nadziei. But I can't always get what I want. Bo pustka jest we mnie.
~~
I tak kocham mocno parę osóbek.
~~
Viva La Vie Boheme!
~~
http://www.youtube.com/watch?v=wJCiecI9TQY

Brak komentarzy: